Telos, 1994
ISBN:975-545-051-3
SAYFA SAYISI:237
“Eğer sosyalizm, parti ileri gelenlerinin hiyerarşik bir üstünlükle bütün değerleri sömürdüğü ve halkın parti yararına ezildiği bir kaba devletçiliğin adı olsaydı, ölmüş sayılabilirdi.”
“Sosyalizm, refahın, kültürün ve katılımcılığın arttırılması demektir. Bu yüzden, insan hakları ihlallerinin sürdüğü, sömürünün devam ettiği, toplumun kitle kültürü denen çürümeyle barbarlaştırıldığı her dönemde sosyalizm var olacaktır. Çünkü, sosyalizmin bir başka adı, ‘insan vicdanı’dır.”
“Sosyalizm, eğer bir dizi ritüelin tekrarı olsaydı ve sadece yoksul köylü göçlerinin yarattığı kent yadırgamasını ve feodal dayanışmayı savunsaydı, ölmüş sayılabilirdi. “Çünkü, artık bu duygular, kendilerine ‘sosyalizm’ adı taşımayan yeni sığınaklar …”
