“Namık Kemal bir şiirinde şöyle demişti;
“Ölürsem görmeden millette ümid ettiğim feyzi
Yazılsın sengi kabrime vatan mahzun, ben mahzun”
Biz de bugün aynı durumdayız. Hem vatan için, hem de Vatan için.
Bu gazeteyi bizler kurduk; ilk sayısını neredeyse dumanı tüterken heyecanla elimize aldık.
Yeni çıkan gazetelerin tutmayacağının düşünüldüğü ve bunun birçok örnekle kanıtlandığı bir ülkede, çeyrek milyon tiraja ulaştık.
Çok kişi emek verdi, bu çocuğu sevgiyle, özenle büyüttü… Aramıza sonradan pek çok yazar, gazeteci katıldı ama şimdi ne yazık ki bu emektarlar işten çıkarılıyor.
En son örnek Mustafa Mutlu kardeşim. Bu cesur, gözünü budaktan sakınmayan namuslu yazarın işine son verildi.
Çok üzüldüm ve aklıma hemen Melih Cevdet Anday’ın Hiroşima için yazdığı şiir geldi:
Büyükbabam, babam, ben
Küçük oğlan, kız, damat…
Gelişimiz teker tekerdi
Gidişimiz cümbür cemaat.
Galiba hayat sanatı taklit ediyor. Kalın sağlıcakla!”
Zülfü Livaneli
VATAN yönetimi, bu yazıyı yayınlamadı. Gazete, 5 Eylül 2013 günü saat 18.49’da Zülfü Livaneli’ye şu mektubu gönderdi:
“Sayın Ömer Zülfü Livaneli,
06 Eylül 2013 tarihli Vatan Gazetesi’nde yayınlanmak üzere göndermiş bulunduğunuz köşe yazınızın yayınlanmamasına karar verilmiştir. Yeni bir yazı göndermeniz rica olunur.”
Mustafa Mutlu’nun Dön Kardeşim isimli kitabından.
